سابقه و هدف: نارسایی عملکردی دریچه میترال (Functional mitral regurgitation, FMR) به علت تغییر شکل بطن چپ، کشیده شدن (Tethering) و محدب شدن (Tenting) لت قدامی دریچه میترال عارض می شود. بیماری عروق کرونر یکی از دلایل مهم FMR به دلیل کشیده شدن است. تعیین FMR و شدت آن یکی از عوامل مهم پیش آگهی بیماران است. روش های متعددی برای تعیینFMR  و شدت آن وجود دارد، از جمله این روش ها، اندازه گیری سطح زیر تحدب لت قدامی دریچه میترال(Anterior Mitral Leaflet Concavity Area, (AMLCA))  است.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی، 32 بیمار انتخاب شدند که 19 نفر آنها مرد بودند با تشخیص تنگی کرونری سه رگ (Three vessel disease, 3VD) و کاندید جراحی پیوند عروق کرونر،(Coronary Artery Bypass Graft; CABG) ، با یا بدون عمل جراحی دریچه میترال بودند و در ونتریکولوگرافی،FMR  داشتند. سطح زیر تحدب لت قدامی دریچه میترال ((AMLCA)) با اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک(Transthorasic Echocardiography, TTE)  در نمای محور طولی قلب (Long axis view, LAX) تعیین شد و رابطه بین شدت نارسایی دریچه میترال (MR) و (AMLCA) با ضریب همبستگی اسپرمن تعیین و بر اساس آنالیز Roc Curve نقطه برش (Cut-off Point) یک دهم سانتی متر مربع تعیین شد. آنالیز آماری با استفاده از SPSS نسخه 15 انجام شد.یافته ها: در بیماران مورد مطالعه، سطح (AMLCA) با TTE، از 0.1 تا 0.43 سانتی متر مربع، اندازه گیری شد (نقطه برش 0.1 سانتی متر مربع). همبستگی قوی مابین (AMLCA) و شدت FMR در اکوکاردیوگرافی TTE در نمای LAX، نشان داده شد (r=0.89). رابطه بین FMR و AMILCA یک رابطه خطی ساده بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که (AMLCA) در اکوکاردیوگرافیTTE  و نمای LAX امکان تشخیص سریع و قابل اعتماد نارسایی دریچه میترال ناشی از بیماری عروق کرونری را فراهم می سازد و از لحاظ کمی نیز با شدت نارسایی دریچه میترال، همبستگی دارد.

سابقه و هدف: پرولاپس دریچه میترال شایع ترین ناهنجاری دریچه ای قلبی می باشد. در منابع خارجی لت خلفی دریچته میترال به عنوان شایع ترین لت گرفتار در این بیماری بیان شده اما وضعیت گرفتاری لت های دریچه میترال در کودکان ایرانی نامشخص است. این پژوهش به منظور تعیین شیوع گرفتاری لت ها در پرولاپس دریچه میترال در 50 کودک شیر خوار مراجعه کننده به اکوکاردیوگرافی بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام گرفت.مواد و روشها: پژوهش حاضر به روش توصیفی بر روی 50 شیر خوار و کودک مبتلا به پرولاپس دریچه میترال که در سمع قلب Non-ejection click با یا بدون سوفل پایان سیستولی داشتند، صورت پذیرفت. اکوکاردیوگرافی کامل M-Mode، دو بعدی و داپلر رنگی برای تمام بیماران به عمل آمد. یافته های حاصل مورد بررسی آماری قرار گرفت.یافته ها: از 50 کودک و شیر خوار مورد بررسی، 29 نفر (58 درصد) دختر و 21 نفر (40 درصد) پسر بودند (نسبت دختر به پسر 1.38 به 1). بیماران بین 2 ماه تا 13 سال داشتند. در 48 نفر از بیماران (96 درصد) فقط گرفتاری لت قدامی وجود داشت. در یک مورد (2 درصد) پرولاپس لت خلفی و یک مورد (2 درصد) نیز پرولاپس هر دو لت دیده شد. نارسایی خفیف میترال در 4 بیمار (8 درصد) مشاهده گردید و 46 بیمار دیگر (92 درصد) نارسایی دریچه نداشتند. از 4 بیمار دچار نارسایی میترال، 3 نفر پسر و یک نفر دختر بودند.نتیجه گیری: بر خلاف نوشتار منابع خارجی، لت قدامی شایع ترین لت گرفتار در نزد کودکان ایرانی مبتلا له پرولاپس دریچه میترال می باشد. این تفاوت ممکن است نشانه تفاوت های منطقه ای، نژادی یا ژنتیکی در گرفتاری لت های دریچه میترال باشد.

سابقه و هدف: اکنون در بسیاری از مراکز قلب و عروق دنیا اکوکاردیوگرافی به عنوان روش قطعی در تشخیص بیماری های رماتیسمی قلب پذیرفته شده است، اما در ایران تقریبا در تمام بیماران دریچه ای قلب علاوه بر اکوکاردیوگرافی از کاتتریسم قلبی نیز استفاده می شود. این اقدام یک روش تهاجمی و پرهزینه می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج اکوکاردیوگرافی در اندازه گیری سطح دریچه میترال با یافته های حین عمل جراحی در بیمارانی است که در مرکز شهید بهشتی کرمانشاه تحت عمل جراحی قرار گرفته اند.مواد و روش ها: روش مطالعه کارآزمایی بالینی و از نوع تشخیصی بود. در تمام بیماران مبتلا به تنگی دریچه میترال ابتدا با استفاده از اکوکاردیوگرافی سطح دریچه اندازه گیری شد و چنانچه بیمار به تنگی شدید دریچه مبتلا می بود، آنژیوگرافی به عمل می آمد. بر اساس نتایج آنژیوگرافی در صورت لزوم در مورد جراحی تصمیم گیری می شد. در حین عمل جراحی، پس از باز کردن دهلیز چپ، سطوح دریچه میترال به وسیلهprobe  اندازه گیری و این مقادیر با نتایج به دست آمده از اکوکاردیوگرافی قبل از عمل با استفاده از آزمون Binomial test  مقایسه گردید.یافته ها: تعداد بیماران جراحی شده 54 نفر بودند. یافته های این مطالعه نشان داد که در بیماران مبتلا به تنگی خالص دریچه میترال تفاوت معناداری بین نتایج اکوکاردیوگرافی با یافته های حین عمل جراحی وجود نداشت، در مواردی که تنگی توام با نارسایی سه لتی بود، تفاوت معناداری وجود نداشت، اما در تنگی توام با نارسایی دریچه میترال این اختلاف معنی دار بود (P<0.0002). همچنین در بیمارانی که تنگی دریچه میترال با نارسایی متوسط تا شدید آئورت همراه بود، این تفاوت معنادار بود (P<0.0078). هر چه شدت نارسایی میترال یا آئورت بیشتر بود، این اختلاف نیز چشمگیرتر بود.بحث: این مطالعه نشان داد که در تنگی دریچه میترال توام با نارسایی شدید آن دریچه و یا همراه با نارسایی متوسط تا شدید دریچه آئورت، نتایج اکوکاردیوگرافی با روشpressure half time  ارزش تشخیصی زیادی ندارد، لذا توصیه می شود در این موارد از روش های اندازه گیری مستقیم سطح دریچه و فرمولGorline  استفاده شود.

استنوز دریچه میترال باریک شدگی ورودی دریچه به بطن چپ است که از باز شدن مناسب دریچه در فاز پرشدگی دیاستول جلوگیری می کند. بندرت به طور مستقل وجود دارد ولی این وضعیت ممکن است از بدو تولد وجود داشته و وضعیت آرامی در مراحل اولیه دارد.با پیشرفت تنگی، مقدار فلوی عبوری از سطح دریچه کاسته شده و برون ده بطن چپ کاهش می یابد، با افزایش انسداد، فشار پرشدگی دهلیز چپ و فشار وریدی و فشار مویرگی افزایش می یابد و در نتیجه باعث احتقان ریوی و کاهش برون ده قلب می شود و علایم نارسایی بطن چپ را تقلید می کند ولی انقباض بطن چپ در اکثر موارد تنگی میترال طبیعی است. با پیشرفت بیماری، افزایش فشار دهلیز چپ منجر به هیپرتانسیون ریوی و نارسایی دریچه تریکوسپید و نارسایی دریچه ریوی و نارسایی بطن راست ثانویه میشود. ممکن است اولین علامت تنگی میترال، وجود سوفل قلبی باشد که در معاینه روتین کشف شود. خطر اصلی برای تنگی میترال تاریخچه تب روماتیسمی است. سمپتوم ها ممکن است با حملات فیبریلاسیون دهلیزی شروع شوند و یا بیمار احساس تپش قلب داشته و یا ممکن است با حاملگی یا استرس و یا عفونت تشدید شوند. این بیماری در خانم ها 2-3 بار بیشتر دیده می شود.اغلب سمپتومی وجود ندارد ولی ممکن است با فعالیت و یا ورزش ایجاد شود. سرفه ممکن است همراه با خون در خلط باشد. خستگی زودرس- عفونتهای مکرر مثل برونشیت- احساس ناراحتی در قفسه سینه (نادر) به صورت احساس فشار در قفسه سینه- که با فعالیت افزایش و با استراحت کاهش می یابد دیده می شود. انواع مادرزادی می تواند ایزوله یا همراه با نقایص دیگری (بیشتر از همه تنگی و کوارکتاسیون آئورت) باشد.در گرافی قفسه سینه بزرگی دهلیز چپ ارزیابی می شود که خود آن یک اندیکاتوری از تنگی دریچه میترال است. همچنین تنگی میترال باعث احتقان در ریه ها می شود که در گرافی قفسه سینه دیده می شود. با کاتتریسم می توان مشخص کرد که علت تنگی چه بوده و آیا دریچه میترال تنگ نیاز به تعویض دارد یا نه و اصلا آیا آن قابل تعویض است یا نه. در موارد بدون علامت با خفیف نیاز به درمانی ندارد ولی در موارد شدید بیمار باید بستری گردد و درمانهایی مثل دیورتیک- آنتی کوآگولان- دیکوکسین- آنتی آریتمی و در بعضی موارد بالون و الوپلاستی یا تعویض دریچه انجام می شود. در دریچه های تنگ کلسیفیه و دفرمه بیشتر جراحی توصیه می شود.

هدف: این مقاله به شرح و بررسی یک مورد ترومبوز دریچه میترال می پردازد. زمینه: بیماری دریچه قلبی از جمله بیماری های دارای اهمیت است که علی رغم درمان های متعدد شیوع زیادی دارد. از میان گستره وسیع درمان ها، تعویض یا ترمیم دریچه، در زمره درمان های استاندارد محسوب می شود. این درمان، دارای عوارض متعددی است که با تبعیت از رژیم درمانی مناسب، در اکثر اوقات قابل پیشگیری است. مطالعه حاضر گزارش یک مورد بیمار دچار عارضه نادر ترومبوز دریچه میترال بستری در بخش مراقبت های ویژه قلب باز است. معرفی مورد: بیمار خانم 50 ساله، تحت عمل جراحی تعویض دریچه میترال (مکانیکی) و تعویض دریچه تریکوسپید (مکانیکی) قرار گرفت. پس از ترخیص از بیمارستان، تحت درمان با قرص وافارین 5 میلی گرم و آ. اس. آ 80 میلی گرم بوده است. به دلیل تنگی نفس پیش رونده، دوباره به بیمارستان مراجعه می کند. طی بررسی های انجام شده، عارضه نادر ترومبوز دریچه میترال گزارش می شود. نتیجه گیری: ترومبوز دریچه مکانیکی میترال، عارضه ای نادر ولی خطرناک است. اگرچه ایجاد ترومبوز، ارتباط تنگاتنگی با مصرف داروی ضد انعقاد دارد، اما در این مطالعه و مطالعات مشابه نشان داده شده است که معمولا رابطه دقیقی بین INR و ایجاد ترومبوز وجود ندارد.

تومورهای اولیه قلب شایع نمی باشد. باوجود اینکه میگزوم شایعترین تومور قلب بوده، میگزوم دریچه میترال فوق العاده نادراست. بیمار مورد نظر خانم 55 ساله ای است که دچار دردهای غیر معمول رترواسترنال، آمبولی به عروق شبکیه و بدنبال آن کاهش دید شده بود. در اکوکاردیوگرافی از راه مری، یک توده به ابعاد (3×3×4 سانتی متر) در لت خلفی دریچه میترال مشاهده گردید. لت خلفی برداشته شد و دریچه میترال با دریچه مصنوعی مکانیکال با موفقیت تعویض گردید. در بررسی هیستوپاتولوژیک توده، تشخیص میگزوم داده شد.

زمینه و هدف: برای تعیین شدت تنگی دریچه میترال و ارایه بهترین روش های درمانی علاوه بر اطلاعات بالینی، اندازه گیری دقیق سطح دریچه میترال ضروری است. این مطالعه با هدف مقایسه روش اکوکاردیوگرافی غیرتهاجمی معادله همبستگی جریان (Continuity equation) با پلنی متری در اندازه گیری سطح دریچه میترال انجام شد.روش بررسی: بیماران مبتلا به تنگی میترال مراجعه کننده به کلینیک اکوکاردیوگرافی بیمارستان امام خمینی (ره) از ابتدا تا انتهای سال 1389 که برای انجام اکوکاردیوگرافی قبل از والوولوپلاستی میترال با کاتتر بالون دار یا به صورت روتین به این مرکز مراجعه کرده بودند، تحت بررسی قرار گرفتند.یافته ها: تعداد موارد مورد مطالعه 73 بیمار بود، از این تعداد 17 نفر (23.3%) مرد و 56 نفر (76.6%) زن بودند متوسط سن بیماران 42.18±8.9 سال بود. در کل این بیماران روش معادله همبستگی با روش پلنی متری، ضریب همبستگی 0.832 (p<0.001) داشت. روش Pressure Half-Time (PHT) با روش پلنی متری ضریب همبستگی 0.720 (p<0.001) و روش PHT با روش Continuity equation ضریب همبستگی 0.604 (P<0.001) داشت. در زیر گروه بیماران با ریتم فیبریلاسیون دهلیزی و نارسایی میترال قابل توجه، ضریب همبستگی بین پلنی متری و Continuity equation کم تر قابل اطمینان بود.نتیجه گیری: با توجه به ضریب همبستگی بالا بین روش پلنی متری مستقیم و روش Continuity equation می توان نتیجه گرفت که روش Continuity equation روش قابل اعتمادی در اندازه گیری سطح دریچه میترال می باشد و در مواردی که انجام پلنی متری با محدودیت مواجه است، از جمله کلسیفیکاسیون شدید دریچه میترال و بلافاصله بعد از والوولوپلاستی میترال با کاتتر بالون دار، می توان از روش Continuity equation به عنوان جایگزین استفاده کرد.

پیشینه و هدف: با توجه به گزارش های ضد و نقیض قبلی در مورد همراهی بیماری قوز قرنیه و پرولاپس دریچه میترال (MVP) و لزوم پیش گیری از بروز آندو کاردیت در برخی مبتلایان به MVP، این مطالعه با هدف بررسی این همراهی و تعیین نسبت شانس ابتلا به MVP در مبتلایان به قوز قرنیه انجام شد. این تحقیق در سال 1380 در مطب خصوصی و بیمارستان لبافی نژاد و با همکاری بیمارستان شهید مدرس صورت پذیرفت. مواد و روش ها: ساختار این تحقیق مورد – شاهدی است. پس از رعایت معیارهای ورود و خروج مطالعه و انجام معاینه بیومیکروسکوپی و توپوگرافی قرنیه، 229 نفر (شامل 62 بیمار مبتلا به قوز قرنیه و 167 فرد غیر مبتلا به قوز قرنیه) جهت معاینه قلبی و اکو کاردیو گرافی دو بعدی، M-mode و اکوی داپلر ساده و رنگی به بیمارستان شهید مدرس معرفی شدند. بیماران مبتلا به MVP قطعی، بر اساس معیارهای Perloff مشخص شدند و نتایج به دست آمده با انجام آزمون های آماری t test، مربع کای، Mantel Haenzel و آزمون دقیق فیشر مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 29.8 سال با انحراف معیار 12.3 بود و دو گروه از نظر سنی و جنسی مشابه بودند. شیوع MVP قطعی در گروه مبتلا به قوز قرنیه، 22.6 درصد و در گروه شاهد، 6.6 درصد بود (0.009P=) و نسبت شانس ابتلا به MVP در گروه مورد نسبت به شاهد، 4.2 به دست آمد (حدود اطمینان 95 درصد برای نسبت شانس 11.3-1.93). بررسی بیماران به تفکیک جنس و گروه سنی نیز موید همراهی بیش تر دو بیماری در گروه مورد نسبت به شاهد بود. نسبت شانس ابتلا به MVP در مبتلایان به قوز قرنیه در دهه سوم زندگی، افزایش و در دهه چهارم، اندکی کاهش داشت. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این مطالعه موید افزایش خطر نسبی ابتلا به MVP در مبتلایان به قوز قرنیه می باشد. بنابراین توصیه می شود در این افراد، بررسی های قلبی – عروقی به منظور ارزیابی وضعیت دریچه میترال انجام شود تا در موارد لازم، پیش گیری از آندو کاردیت به عمل آید.

یک کامپلیکاسیون نادر انفارکتوس حاد میوکارد پارگی عضله پاپیلری میباشد که در 1 درصد موارد انفارکتوس ها رخ می دهد. نارسایی میترال به دلیل پارگی عضله پاپیلر به طور متوسط یک روز (از یک تا چهارده روز) پس از شروع انفارکتوس میوکارد رخ می دهد. پارگی عضله پاپیلر تمایل دارد در افرادی که برای اولین بار دچار انفارکتوس حاد شدند و بدون جریان خون قابل توجه کولاترال ها هستند، رخ بدهد. این پارگی در 75 درصد موارد در عضله پاپیلر پوسترومدیال و در 25 درصد موراد در عضله پاپیلر آنترولترال می باشد.ما یک بیمار مرد 79 ساله را که با حمله حاد ادم ریه به بیمارستان ما ارجاع شد، گزارش می کنیم. اکوی ترانس توراسیک سر پاره شده عضله پاپیلر آنترولترال را نشان داد که سبب Flail لت قدامی دریچه میترال و نارسایی حاد شدید دریچه میترال شد. بیمار تحت آنزیوگرافی کرونری امرجنسی قرار گرفت که شریان اپیکاردیال کرونری نرمال بوده اند. بیمار به طور اورژانسی به اتاق عمل منتقل شد و دریچه میترال با یک دریچه بیوپروستتیک جایگزین شد. بیمار در عرض یک هفته با حال خوب مرخص شد.این مطالعه بر اهمیت اکوی ترانس توراسیک دقیق در تعیین مکانیسم نارسایی حاد میترال و برنامه ریزی برای درمان قطعی تاکید می نماید.

مقدمه: با توجه به نتایج متناقضی در زمینه ی ارتباط پرولاپس دریچه ی میترال با کیفیت زندگی کودکان، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر احتمالی پرولاپس دریچه ی میترال در کیفیت زندگی کودکان انجام گردید. روش ها: این مطالعه ی مقطعی بر روی 120 کودک مراجعه کننده به بیمارستان امیرکبیر شهر اراک در سال 1399 انجام گردید. ابتدا، بررسی اکوکاردیوگرافی جهت تشخیص پرولاپس دریچه ی میترال برای کودکان انجام گردید و بدین صورت، کودکان به دو گروه با و بدون پرولاپس دریچه ی میترال تقسیم شدند. سپس، پرسش نامه ی کیفیت زندگی کودکان (Pediatric quality of life inventory TM یا Peds QL) در دو فرم خود ارزیابی توسط کودک و گزارش دهی والد برای آن ها تکمیل گردید. یافته ها: بر اساس پرسش نامه ی کیفیت زندگی خود ارزیابی کودکان، میانگین بعد عملکرد جسمانی در کودکان مبتلا به پرولاپس دریچه ی میترال برابر 34/12 ± 53/72 بود که به طور معنی داری کمتر از کودکان سالم بود (021/0 = P). همچنین، بر اساس پرسش نامه ی کیفیت گزارش دهی توسط والدین، میانگین نمره ی بعد عملکرد عاطفی کودکان مبتلا به پرولاپس دریچه ی میترال برابر 09/13 ± 18/58 بود که به طور معنی داری از کودکان سالم کمتر بود (007/0 = P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه ی حاضر، کیفیت زندگی کودکان به طور کلی متاثر از ابتلا به پرولاپس دریچه ی میترال نمی باشد و تنها بعد عملکرد جسمانی از نظر کودکان و بعد عملکرد عاطفی از دیدگاه والدین کودکان مبتلا نسبت به کودکان سالم کمتر می باشد. از این رو، توجه به عوامل موثر بر کاهش عملکرد جسمانی در کودکان مبتلا به پرولاپس دریچه ی میترال از اهمیت بیشتری برخوردار است.